“sevgili kudret, sevgili, olmayan bir şeydir; sevgili, olan bir şey olsa idi şayet, ona sevgili demezdin. ne derdim? istediğini derdin. kır zincirlerini mi diyorsun? yok, zincire bulaşma diyorum; bulaştığın her zincirin mütemmim cüzü olmak zorundasın, eğer o zincir her bir halkasına şekil ve dolaşım serbestisi tanımıyor ise diyorum. ey zincir de mesela en baştan, ey…

Dersten çıktım. Akşamın dokuzunu geçmiş saat. Yürümek istedim. Hava mis. Kent insanının gündelik telaşı sürmekte. Kimi yalnız, kimi de gruplar halinde koşuşturuyor amaçlı amaçlı. Yürümeyi seviyorum; yürümeyi kim sevmez! Bugün daha bir istekliyim yürümeye neden bilmem… Birikmiş bir şeyler belli, birikmiş bir şeyler içimde. Tortu dolmuşum. Etrafımdaki hiçbir ayrıntıyı gözden kaçırmamaya da niyetlendim fakat içime…

+iyi günler efendim, ismim ece, nasıl yardımcı olabilirim size? -merhaba ece hanım, şimdi ben mavi akıl küpü tarifesi… +sesinizi alamıyorum efendim. -sesimi vermeyi düşünmüyorum zaten, mavi akıl küpünden ayrılıp bir alttaki tarifeye geçmek istiyorum, kendimi azaltmaya karar verdim de… +kontrol ediyorum efendim… -… +biraz daha bekleticem sizi… -bekliyorum. +efendim maalesef bir alt tarifeye geçerseniz cayma…