İğneada yolunun her iki yanında uçsuz bucaksız uzanan kırmızı yapraklı ağaçlar sonra… Biraz kımıldasa Karadeniz’e düşecek gibi duran İğneada Deniz Feneri gene sonra… Geceleri bütün Karadeniz ışıyor bu fener sayesinde en sonra… Bulgaristan’a hoş geliyoruz daha sınırı bile aşmamışken bunlardan önce; Bulgaristan’a pasaportsuz giriyoruz kendi ülkemizdeyken, tam da olması gerektiği gibi! Ama bahsetmeyelim şimdi, olması…
+Yazar mısın? -Evet, dilekçe yazarım. +Onu sormadım, sıfatın yazar mı? -Ha, evet sıfatım da yazar dilekçe. +Allah belanı versin diyeceğim ama ilişkimizin boyutu kaldırmaz bunu. -Tamam tamam anladım dediğini, sarhoş geyiği yapmayı özledim demek ki! Yazar değilim, yazar takipçisiyim ben. +İyi bari, yazar olsan zatürre olurdun büyük ihtimal, Yaşar Kemal de zatürre olmuş, ölür yakında…
Kafka anlatıyor, ben dinliyorum Prag’ı. Delilikse zır deliyiz ikimiz de, yolumuz bir, ölüm yokuşunda. Veremden ölmediysek zatürreden öleceğiz ilk düzlükte, ilk düz… Düzeltemeden kendimizi, öleceğiz ilk düzlükte ateşler içinde sayıklayarak… Sayıklayarak… Bir kelimeye ötekini çağırtarak… Öleceğiz… Öleceğiz tüm… Öleceğiz tüm zarafetimizle. Kafka’dan yola çıkarsan yalnızlığına varırsın dediler; denedim ama tersten… Yalnızlığımdan yola çıktım ve Kafka’ya vardım; yalnızlığımın…
Will Graham yok, Patrick Jane yok, Rust Cohle yok; katlanılmaya değer adamlar sınıfı bomboş… Her yer dolu, bir film karakteri kadar bile gerçek olamayan beceriksiz adamlarla… Hımm ben mi, tek rakibim gene ben… Beynimin içine girmek istemezsin… Hikayesi yazılmaya değer bir insana rastlama umuduyla yaşıyorum öteki kızlardan farklı olarak, evlenmeye bile üşeniyorum aşırı gereksiz bulduğumdan……
